Hier zit ik dan, met mijn laptop op de schoot in onze nieuwe zetel in ons nieuw huis. Sommige onder jullie zullen het al weten, maar mijn man en ik zijn onlangs verhuisd naar onze nieuwe woning. Na lang zoeken lag onze droomwoning vlak voor onze neus en is dit onze nieuwe thuis geworden. De PURO praktijk blijft op het gekende adres in Lint en wordt binnenkort in een nieuw en fris jasje gestoken. Het nieuwe jaar begint in een nieuwe praktijk! Ik ben alvast klaar voor 2022! Daar vertel ik je binnenkort graag meer over.
Maar eerst deel ik graag mijn ervaringen met je over onze verhuis. Want verhuizen is soms lastig, zeker als je al lange tijd op dezelfde plek hebt gewoond. Je gekende veilig nest wordt ingeruild voor een nieuw onbekende plek en bovendien wordt mijn woon-werksituatie helemaal anders. Waar ik in Lint maar de deur moest opendoen om naar mijn praktijk te gaan, dien ik me nu echt te verplaatsen naar een ander dorp. Ik had me hier eerst zo lang tegen verzet en wou het liefst van al mijn praktijk zo dicht mogelijk bij me hebben, maar nu geef ik me over. Het Universum heeft beslist dat mijn leef- en werkruimte echt gescheiden worden, dus vertrouw ik erop dat ik dit op dit moment in mijn leven ook nodig heb. En dan plots voel ik het: “Ik ben klaar om uit mijn comfortzone te stappen” en van zodra ik dit geaccepteerd had, voelde dit net als een verrijking.
Enkele maanden hebben we gewerkt in onze nieuwe woning en elke kleur, meubel, licht,… zorgvuldig en met liefde uitgekozen. Dit werd echt de thuis van mijn man en mij. Heerlijk! Maar al dat harde werk zorgde voor een confrontatie met mezelf. Vanuit mijn opvoeding ben ik aangeleerd om zo veel mogelijk werk zelf te doen en zo weinig mogelijk hulp te vragen. De combinatie met het werk in het huis en de PURO praktijk zorgde voor een botsing met mijn ego. Ik wist dat we dit niet alleen konden doen als we snel wilden verhuizen. Daar zat ik dan op de grond, met tranen in mijn ogen omdat ik aan het vechten was tegen mijn ego. Ik moest toegeven aan mezelf dat ik hulp nodig had en dit viel me zwaar. Mijn lieve man kwam naar me toe en zei: “het is ok, je hoeft je niet te bewijzen, niet tegenover mij, anderen en zeker niet tegenover jezelf. Het is geen zwakte om hulp te vragen.” Toen kreeg ik het inzicht dat ik hulp vragen zo lang als “zwakte” had gezien… Waarom vinden we het toch soms zo moeilijk om hulp te vragen, waarom willen we alles zo graag alleen doen? Willen we de buitenwereld tonen hoe sterk we zijn en zien we hulp vragen als “zwakte”? Verlangen we zo hard naar bewondering van anderen omdat we bepaalde dingen alleen verwezenlijkt hebben? Van zodra je je ego aan de kant zet, kunnen er wonderen plaatsvinden. Je ego maakt plaats voor zachtheid in je hart, zachtheid naar jezelf toe en dankbaarheid naar je omgeving. Ik mocht ontdekken hoeveel mensen er voor ons klaar stonden om met zoveel liefde te helpen aan onze woning. Moest ik naar mijn ego hebben geluisterd, bleven mijn armen en hart gesloten voor de schoonheid die nu ontstaan is. Dus dank je wel ego, om mij deze kant van mezelf te laten ontdekken, bedankt om mij deze les te laten leren. Ik open mijn hart voor de wonderen in de wereld.
Uit je comfortzone
Verhuizen zorgt er ook voor dat je routine en gewoontes veranderen en je uit je comfortzone wordt getrokken. We weten allemaal hoe fijn, veilig en gezellig het soms kan voelen om in je gekende comfortzone te blijven maar daar ligt je groei niet. Deze bevindt zich net buiten je comfortzone en hiervoor met je soms even door de lastige emoties die hierbij horen. Je voelt de spanning in je lichaam door de weerstand die je opbouwt tegen deze verandering. Al die kleine dingen waar je (onbewust) aan vast houdt, vallen weg, maar worden nadien weer opgebouwd. Soms op een nieuwe manier, soms deels op de oude manier. Vroeger nam ik ’s morgens tijd voor mezelf en dit is nu al even niet meer mogelijk geweest en dat is ok. Ik plan mijn tijd voor mezelf nu op andere manieren in. Ik leerde om me hiervoor niet af te straffen, maar net mild te zijn, accepteren dat dit normaal is. Het is ok dat het leven veranderd, het is ok dat ik verander, het is ok dat mijn rituelen veranderen.
Het is allemaal ok.
Opruimen is loslaten Echt loslaten begint bij het opruimen van al je spullen. Met Marie Kondo in het achterhoofd ga ik door al onze spullen en breng alles naar de kringloopwinkel wat we niet meer willen meenemen. Het voelt echt als een nieuw begin. Ik maak letterlijk meer ruimte voor wie ik nu ben en voor mijn praktijk. Ik ben echt klaar voor dit nieuw hoofdstuk. Opruimen is emotioneel, fysiek als energetisch loslaten. Door je ontdoen van spullen die je niet meer blij maken of die gewoonweg niet meer bij je horen, laat je vaak bepaalde trauma’s los. Het zorgt voor een gevoel van lichtheid en vrijheid. Wanneer het tijd is om afscheid te nemen van bepaalde zaken, laat ik het los met dankbaarheid voor alle vreugde die ze me gegeven hebben.
Surfen op de golven van het leven
Wanneer je voldoende op jezelf vertrouwt en op het leven, dan surf je vol vertrouwen op de golven van het leven. Want het leven is niet enkel rozengeur en maneschijn, maar biedt ons ook uitdagingen zodat we onszelf steeds beter leren kennen en we persoonlijk kunnen groeien. Thuiskomen bij mezelf betekent voor mij ruimte geven aan al mijn emoties, de goede en de minder goede, in het vertrouwen dat alles gebeurt op het juiste moment op de juiste plaats.
Mijn grote les van de afgelopen tijd: ik ben thuis… thuis bij mezelf… waar ik ook ben .. waar het leven me ook heen brengt. Mijn geluk hangt niet af van waar ik woon, maar met wie ik me omring en in de relatie met mezelf. Mijn thuis is waar ik ben, samen met mijn partner.
Liefs,
Daphné